Tucson, Arizona – 04 Mei 2003
Tridandisvami Sri Srimad Bhaktivedanta Narayana Maharaja
[Srila Bhaktivedanta Narayana Maharaja bracht twee weken door in Tucson, Arizona, om te schrijven en om te rusten, en ook om medische behandeling te krijgen. Terwijl hij daar was, gaf hij een les bij de studentenvereniging van de universiteit van Arizona. Er waren ongeveer zestig mensen aanwezig, de helft waren toegewijden en de andere helft studenten van de universiteit en plaatselijke inwoners van Tuscon. De dokter van Srila Maharaja’s bevond zich ook onder het publiek, en Srila Maharaja hielp hem en alle anderen die aanwezig waren hoe hun huidige beroep te blijven uitoefenen en tegelijkertijd Krsna-bewust te worden. Na zijn hartroerende eerbetuigingen te hebben aangeboden aan zijn diksha-guru en aan onze Srila Prabhupada, begon hij als volgt:]
Jullie zouden mijn relatie met jullie Prabhupada moeten kennen. Hij is mijn siksa-guru en ook de godsbroeder van mijn geestelijk leraar. Hij nam sannyasa, de verzakende levensorde, van mijn geestelijk leraar, Srila Bhakti Prajnana Kesava Gosvami Maharaja, en dat deed ik ook, dus zijn we ook godsbroeders. We zijn ook zeer intieme vrienden. Ik ken hem sinds 1946, en sindsdien heb ik hem gediend en gehoorzaamd. Hij is Bhaktivedanta Swami Maharaja en ik ben Bhaktivedanta Narayana Maharaja. Ik nam sannyasa in 1954 en hij nam het in 1959, dus met betrekking tot de verzakende levensorde, ben ik senior aan hem. Ik leered hem hoe een danda (de sannyasa staf) te maken en hoe deze saffraankleurige kleren te dragen, en hij was erg tevreden met me. Aldus deelde hij zoveel Krsna-bewuste waarheden met mij.
Hij ontmoette zijn Gurudeva, Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami Prabhupada, voor het eerst tachtig jaar geleden in India, en op dat moment kreeg hij de opdracht om naar de westerse landen te gaan om in de Engelse taal te gaan prediken. Hij liep vertraging op en kwam na 40 jaar naar het westen. Hij wilde mij met hem meenemen naar de westerse landen, vooral naar New York, waar hij als eerste begonte prediken. Hij gaf mij de opdracht om hem al zijn boeken op te sturen, wat ik deed. Ik stuurde hem ook Radha-Krsna Deity’s, mrdanga’s, karatala’s, en zoveel soorten zoetigheden en andere toebehoren. Hij schreef meer dan 400 brieven aan mij, en deelde in vertrouwen aan mij mee in een brief dat wij een transcendentale relatie hebben die niet vernietigd kan worden.
Hoe ging hij naar Amerika? Met Scindia Shipping Lines over de zee, niet per vliegtuig, wat boeken zoals Bhagavad Gita en zijn vertaling van het Srimad Bhagavatam met zich meedragend. Op dat moment had hij geen geld. Eerst ging hij naar Boston en daarna ging hij maar New York. In a tuin, een park, zong hij met karatala’s, chantend met zijn ogen dicht: Sri Krsna Caitanya Prabhu Nityananda, Sri Advaita Gadadhara Srivasadi Gaura-bhakta-vrnda / Hare Krsna Hare Krsna Krsna Krsna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare
Tranen rolden over zijn wangen terwijl hij zong, en zijn hart smolt. In dat park waren zoveel hippies alcohol aan het drinken en zich met allerlei ongeoorloofde activiteiten aan het bezighouden. Zij kwamen en omringden hem; en toen hij zong, dansten zij en soms zouden ze hem hun wijnflessen aanbieden. Na een tijdje veranderde hij al die ‘hippies’ naar ‘happies’ en hun levens waren veranderd. Duizenden hippies werden gelukkig en volgden hem. Ze begonnen te mediteren en de Allerhoogste Heer te aanbidden; zo werden ze erg gelukkig.
Hij schreef me vanuit alle plaatsen waar hij aan het prediken was. In een paar jaar tijd vertaalde hij vele Indiase geschriften en schreef hij vele boeken, en zijn boeken zijn vertaald naar alle prominente talen van de wereld. Hij predikte in de bergen, op eilanden zoals Hawaii, in wooden zoals Saranagati in Canada, in de woestijn, en in zoveel landen over de hele wereld. Zijn stem heeft tot overal gereikt, en zijn boeken hebben zovelen geholpen de waarheden van Krsna-bewustzijn te realiseren. Hij heeft ook tal van predikcentra opgericht, boerderijen voor het beschermen van koeien en scholen; maar wat gebeurde er toen hij deze wereld verliet?
Nu zijn er geen goshala’s (koeienschuren) omdat er geen koeien meer zijn, en bijna alle predikcentra gaan sluiten omdat er geen studenten of toegewijden zijn. Na zijn vertrek verlieten al zijn sannyasi’s de missie, op een of twee na; zovelen brahmacari’s vertrokken ook. Dames die niet getrouwd waren en die gepredikt hadden, boeken hadden verspreid, scholen hadden opgericht en zoveel dienst hadden geleverd, warden ook zwak en vertrokken. Velen werden huishouders en sommigen keerden zich tegen deze filosofie en missie. Ik wil niet op namen ingaan, maar ik ken de voorheen verantwoordelijke leiders. Waarom gebeurde het? We zouden moeten proberen deze geschiedenis te analyseren.
Ten eerste moet een persoon realiseren dat het wereldse leven noch vredig noch gelukkig is. Er zijn zoveel problemen in deze wereld. Men kan een mooie dame of man zijn, rijk en getalenteerd, met een goede baan; toch zal hij of zij op een dag oud zijn. Niemand kan dit vermijden, zelfs niet met de hulp van duizenden op duizenden dokters en wetenschappers. Wanneer we oud worden, zal onze schoonheid verdwijnen; onze tanden, zicht en al het andere zal verzwakken en we zullen een wandelstok nodig hebben om te lopen.
De dokters zullen dit ook moeten ondergaan. Dokters worden zeer gerespecteerd omdat ze toegewijd zijn aan het ontdekken van ziektes en het ontdekken van remedies voor hun patiënten. Ze nemen de last op de schouders van het zorgen voor die patiënt, dag en nacht denkend, “Hoe gaat het nu met hem? Hoe kan ik voor hem zorgen?” De dokter denkt erover na hoe hij de patient zal genezen, maar hij denkt niet aan God; hij heeft geen tijd voor God. Op een dag zal de dood snel komen en zal hem nog geen ogenblik geven om over iets na te denken. Zelfs als we deze feiten realiseren en zo onze huizen, posities, rijkdom en alle gehechtheden hebben opgegeven, en zelfs als initiatie hebben genomen van een bonafide guru en hem gevolgd hebben, als we geen smaak hebben voor het chanten en heugen van Krsna’s spel en vermaak, is onze positie erg kritiek.
Deze tijd is erg kritiek voor alle toegewijden, zoals aangetoond door het voorbeeld van ISKCON na het vertrek van Srila Bhaktivedanta Swami Maharaja. Alle toegewijden werden zwak omdat ze geen echte smaak voor bhakti hadden ontwikkeld. Ze hadden hun banen, rijkdom en al het andere opgegeven, maar ze ontwikkelden geen smaak voor bhakti, noch hadden ze zelfs maar nistha, de vastberadenheid van geest om bhajana te doen. Om deze kwaliteiten te ontwikkelen is een hoge klasse van associatie (sadhu-sanga) nodig.
De kwalificatie van een sadhu is dat hij de betekenis van geschriften heeft gerealiseerd. Simpelweg het kennen van de geschriften volstaat niet; hij dient gerealiseerd te zijn door bhakti-yoga te beoefenen. Iemand die alle moeilijke situaties kan verdragen en alle conflicten en verwarring in deze wereld met elkaar kan verzoenen, die niet gehecht is aan zintuiglijk genot en wereldse dingen, is werkelijk een sadhu toegewijde. Als men met zo’n sadhu omgaat kan hij gered worden, anders niet. Dat is waarom er verklaard wordt in Caitanya-caritamrta:
sadhu-sanga, sadhu-sanga sarva-sastre kaya
lava-matra sadhu-sange sarva-siddhi haya.
[“Het oordeel van alle geopenbaarde geschriften is dat men zelfs door slechts een ogenblik aan associatie met een zuivere toegewijde alle success kan bereiken.” (Sri Caitanya-Caritamrta 22.54)]
Als we omgaan met een zuivere sadhu, kunnen we iets realiseren over bhakti. Dan kunnen we zijn zoals Sri Prahlada Maharaja, Srila Haridasa Thakura, Srila Rupa Gosvami, Srila Santana Gosvami en jullie Gurudeva, Srila Bhaktivedanta Swami Maharaja. Srila Swami Maharaja was echt een sadhu. Hij predikte over de hele wereld en hij stuurde mij er ook op uit om hetzelfde te doen. Hij zei tegen mij, “Mijn toegewijden zijn in moeilijkheden en er zij vele problemen op komst. Ze zijn zwak en levenloos aan het worden; dus je zou moeten gaan en ze gaan helpen.”
Ik ben louter om deze reden gekomen, niet voor rijkdom, reputatie of enig ander materieel gewin. Op de oude leeftijd van 84 jaar heb ik ongeveer 16 keer de wereld rondgereisd en al degenen die mij ontmoeten voelen zich aangetrokken, vooral oprechte, seniore toegewijden van Srila Swami Maharaja. Zelfs degenen die de sannyasa-orde hebben verlaten komen nu naar mij toe. Srila Swami Maharaja verzocht mij ten tijde van zijn vertrek om te helpen. Hij verzocht mij om naar de rand van zijn bed te komen in Vrndavana, en toen ik hem daar benaderde nam hij mijn handen in de zijne en begon te huilen. Hij verzocht mij met klem om alsjeblieft zijn toegewijden te helpen. Hij vertelde me dat hij zoveel toegewijden had verzameld, meer dan 10,000, maar dat hij geen tijd meer had om ze op te leiden. Hij vertelde me ook in het Bengali dat hij zoveel aapjes had verzameld maar dat hij ze niet volledig kon opleiden, dus wou hij dat ik hem hielp om hen te laten realiseren wie hij werkelijk was en wat zijn missie was in deze wereld.
Het proces om gelukkig te worden is best makkelijk, maar we moeten proberen om het te volgen. De Allerhoogste Heer heeft deze wereld geschapen. Wie is de Allerhoogste Heer? De Heer is één zonder een gelijke. Er zijn geen verschillende goden voor Amerikanen, Indiërs, Christenen, Hindoes en Moslims; er is slechts één God. De namen zijn verschillend, maar ze hebben gelijke betekenissen. Wat is de betekenis van God? G: generator [schepper], O: operator [bestuurder] and D: destroyer [vernietiger]. In zowel de Sanskriet als Arabische taal heeft God dezelfde betekenis. Binnen een seconde kan Hij scheppen, afbreken en weer opnieuw hele werelden en universums scheppen. Hij is erg machtig en genadig, en Hij heeft ook een gedaante, hoewel deze niet wereldlijk of materieel is.
Zijn gedaante is transcendentaal. In de Bijbel staat dat God de mens heeft geschapen naar Zijn eigen gelijkenis. Wat is de betekenis? God heeft een transcendentale gedaante, en het menselijk wezen heeft een soortgelijke gedaante. Als God geen gedaante zou hebben, waar zouden dan de vormen en gedaantes van deze wereld vandaan komen? Hoe zou God Zijn genade schenken? Dit is waarom de Bijbel zegt dat de mens naar de gelijkenis van God is geschapen.
Moslims kunnen ook niet ontkennen dat God een gedaante heeft. In hun Koran staat geschreven dat Allah een gedaante heeft, dus hoe kunnen ze dit onkennen? God heeft een transcendentale gedaante en Hij is erg genadig. Soms zal Hij die transcendentale gedaante openbaren aan degenen die Hem dienen en tot Hem bidden.
Ik weet vanuit de geschriften dat Jezus naar India was gegaan toen hij een jongeman was, en toen hij daar was reisde hij naar verschillende heilige plaatsen. Hij ging naar Zuid-India en Jagannatha Puri, waar hij de Deity’s van Krsna zag. Daar noemden alle toegewijden Hem Krsna, maar de Oriya uitspraak klinkt als Krooshna. Wij noemen Hem Krsna en zij noemen Hem Krooshna. Vervolgens wilde Jezus in de Westerse landen over Krsna of Krooshna vertellen, maar zijn maar zijn manier van uitspreken klonk als Christos. Krishna Krooshna Christos en vervolgens Christus. Dus God is één.
Wat is het proces om de genade van de Heer te ontvangen? Die Allerhoogste Heer heeft al Zijn onbeperkte krachten en volledige genade in Zijn heilige namen bekleed, en je kunt om het even welke van die heilige namen chanten: Christus, Krooshna, Krsna, Allah, Hoodah of God.
Als Jezus de zoon van de Opperheer is, dan moet de Vader zoals Zijn zoon zijn of zijn zoon zou zoals zijn vader moeten zijn. Zo vader, zo zoon, zo zoon zo vader. Als Jezus een menselijke gedaante heeft, dan moet zijn Vader een menselijke gedaante hebben, niet de gedaante van een kat, een hond of een varken, en niet vormloos. Hij moet een prachtige gedaante hebben. We bidden tot Zijn prachtige gedaante en aard met zulke krachtige namen van God zoals: Hare Krsna Hare Krsna Krsna Krsna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare. Als je dit zelfs maar één keer chant in je hele leven, zul je geleidelijk aan eerbied voor Krsna ontwikkelen en daarna zul je transcendentale realisatie hebben.
Er was een bandiet genaamd Valmiki, en hij hij maakte er de gewoonte van om iedereen te doden die door zijn woud liep en al hun bezittingen te stelen. Hij doodde ontelbare mensen. Op een dag kwam een grote, gerealiseerde wijze genaamd Narada Rsi langs en vroeg hem waarom hij zulke zondige dingen deed. Valmiki antwoordde, “Om mijn leven en familieleden te beschermen en te onderhouden.”
In het begin was Valmiki ook van plan om Narada Rsi te doden, maar Narada zei,”Stop!” door de mystieke krachten van Narada moest Valmiki stoppen slechts door dat woord te horen. Daarna vroeg Narada aan Valmiki of de familieleden waarvoor hij zoveel personen had gedood bereid waren om zijn zondige reacties onder elkaar te delen, en Valmiki stond erop dat ze dat zeker zouden doen. Narada verzocht hem toen om naar zijn huis te gaan en zijn familieleden te vragen dit te bevestigen. Hij ging naar huis en vroeg het zijn vrouw. Zij zei tegen hem dat het volgens de Vedische cultuur de plicht van de man is om zijn vrouw en kinderen te onderhouden. Het staat de echtgenoot vrij hoe hij dat wil invullen, en hij moet de reacties op zijn eigen daden accepteren. De vrouw wordt dharma-patni, de religieuze partner, genoemd, en dus deelt zij in zijn religieuze merites, niet in zijn zondige laakbaarheden. Hij ging toen naar zijn ouders en zij zeiden tegen hem dat ze hem hadden gevoed en onderhouden sinds zijn geboorte, en nu dat zij erg oud waren was het zijn plicht om hen te onderhouden. Het was niet hun plicht om in zijn zonden te delen. Ze zeiden tegen hem dat ze dat niet konden doen.
Valmiki realiseerde toen iets over het materiële leven en keerde terug naar Narada, en Narada nam toen wat water en gooide het op het hoofd van Valmiki. Valmiki begon in trance te zien dat alle dieren en mensen die hij gedood had in eindeloze rijen stonden, hun wapens gereed houdend en klaar om hem te doden. Narada sprenkelde weer wat water op hem, Valmiki kwam weer tot zijn externe bewustzijn, en hij viel plat neer op de grond en bad tot Narada, “Red me alstublieft.”
De grote wijze Narada antwoordde, “Ik zal je redden, maar eerst dien je je boog te breken en te herhalen wat ik zeg, ‘Rama, Rama.'” Dit is de naam van God, die overal is. Hij wordt Rama genoemd omdat Hij plezier schenkt aan de harten van alle toegewijden.” Narada zei tegen Valmiki dat hij “Rama” moest roepen en dat hij zo verlost en transcendentaal gelukkig zou worden. Valmiki kon echter de naam Rama niet uitspreken. Narada Rsi vroeg hem toen of hij wel “mara mara” kon zeggen, en Valmiki zei dat hij dit zonder problemen kon zeggen. Mara betekent “doden.” Dus chantte hij “Maramaramara”, wat “Rama Rama Rama” werd, en zo werd hij verlost.
Als we met liefde en genegenheid, Hare Krsna Hare Krsna, of om het even welke naam van God zoals Krsna Krsna, Radhe Radhe, Rama Rama, God of Hoodah, chanten, zal die Allerhoogste Heer komen en Zijn bovenzinnelijke gedaante openbaren. Hij zal je met Hem meenemen en je zult voor altijd gelukkig zijn. Waarom? Daar is een reden voor.
In deze wereld zien we dat als je een stuk steen of ijzer van de grond opraapt en het de lucht in gooit, het weer terug naar de aarde zal vallen. Dit is de wet van de zwaartekracht. We zien dat alle dingen die van aarde gemaakt is terug zullen vallen naar hun bron. Aan de andere kant, als je een helium-ballon loslaat, zal deze los van de aarde de lucht in zweven en je kan je niet voorstellen waar hij heen zal gaan. Waar gaan de vlammen van een vuur heen? Ze worden aangetrokken tot de richting van de zon en stijgen op door de lucht. De theorie is dat delen van het geheel van nature aangetrokken worden tot hun bron. Evenzo, alleen wanneer wij, delen van het geheel, eeuwige dienaren van God, samenkomen met Hem, kunnen we gelukkig zijn.
Ik heb uitgelegd dat hoewel we geconditioneerde zielen zijn en zoveel lijden, we niet onze ziel aan het realiseren zijn en niet aan het nadenken zijn over onze spirituele verantwoordelijkheden. Maar we kunnen erg eenvoudig gelukkig zijn in ons leven. We kunnen hier wat realisatie van hebben, end at zal komen door het chanten van de heilige naam.
Hoe kunnen degenen die zoveel verantwoordelijkheden hebben tijd hebben om te chanten? We kijken naar de gopi’s van Vrndavana die de hoogste personificaties van liefde zijn. God is liefde en liefde is God. Wat is de betekenis van liefde? Deze wereldse zinsbevrediging is geen echte liefde. Transcendentale liefde is een fenomeen dat deze wereld te boven gaat. Het is een uitwisseling tussen de ziel en de Superziel, niet tussen het ene materiële lichaam en het andere. Dat is materiële zinsbevrediging, daar waar gopi-prema, liefde voor Krsna in het gemoed van de gopi’s, het hoogste voorbeeld van liefde voor God is. De gopi’s denken altijd aan God, zelfs in hun huishoudleven. Ze chanten en zingen de hele dag: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.” Ze zingen de namen van de Allerhoogste Heer.
Terwijl ze hun huizen vegen, zingen ze: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
terwijl ze de koeien melken, zingen ze: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Wanneer ze hun kinderen te bed leggen, zingen ze voor hen: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Alle gopi’s staan vroeg in de ochtend op, om 4:00 am, en terwijl ze yoghurt karnen en andere huishoudelijke taken uitvoeren, zingen ze: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Het is niet nodig om voortdurend op de mala te chanten. Terwijl je in je auto rijdt, kun je zingen: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Zelfs wanneer je een dokter bent en injecties aan het geven bent, kun je zingen: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Als je een student aan de universiteit bent, geef dan slechte gedachten op en zing: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti.”
Het is niet nodig om oefeningen te doen zoals herhaaldelijk zitten en weer opstaan tijdens het bidden, zoals we zien in sommige religies. Zing gewoon: “Govinda Damodara Madhaveti, Govinda Damodara Madhaveti.”
Nu zijn we als de yogi’s, stil zittend met rechte rug. Vandaag de dag, in dorpen en steden over de hele wereld, en vooral in Japan en Thailand, heb ik duizenden personen “yoga” zien doen. Dit is geen yoga. Yoga betekent het verbinden van de ziel met de Superziel. Srila Bhaktivedanta Swami Maharaja kwam om deze missie van bhakti-yoga te prediken. Jullie zouden simpelweg moeten trachten je ziel met de Superziel te verbinden. Dit is een erg eenvoudig proces, door simpelweg te chanten: “Govinda Damodara Madhaveti Govinda Damodara Madhaveti,” en “Hare Krsna Hare Krsna Krsna Krsna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.”
Dit is de makkelijkste methode tijdens dit mensenleven, en ook nadat we deze wereld verlaten. De ziel heeft een transcendentale gedaante, want hoe zou het anders gevangen kunnen worden in dit fysieke lichaam? Er zal eentijd komen dat de ziel dit lichaam zal opgeven, end an zal dit zeer dierbare lichaam in een graf gestopt worden, tot as worden verbrand, of opgegeten worden door wormen en in uitwerpselen worden veranderd. Dit is de transformatie van dit lichaam.
We dienen te trachten op een of andere manier ons in leven te houden e nook anderen te helpen, maar we moeten weten wie we werkelijk zijn, hoe we gelukkig kunnen zijn, en wat het proces is van het chanten van de heilige namen. Ik ben niet gekomen om je Hindoe te maken of je religie te veranderen. Ik ben gekomen om je te vertellen dat je niet je religie, huis, baan en familie hoeft op te geven. Chant gewoon en denk aan de Allerhoogste Heer. Dit is de enige methode; het chanten van de heilige naam. Zonder de heilige naam kan niemand je redden. Wanneer je sterft kun je geen enkele rijkdom van deze wereld meenemen. Zelfs een cent of enkele haar kan nog niet worden worden meegenomen van hier. Dus waarom werk je zo hard om van dit tijdelijke lichaam te genieten? Je moet je lichaam in leven houden, maar alleen om de ziel en de Superziel te realiseren zodat je voor altijd gelukkig kan zijn.
Je doel is niet om in edeze wereld te zijn. Wanneer je dood gaat, zul je je vader, huis en al je bezittingen op moeten geven, en je zult niet weten wat je bestemming is. Maar door het chanten te beoefenen kun je al deze dingen zeer gemakkelijk te weten komen. De problemen van deze wereld zullen je niet kunnen raken, en als zich toch problemen voordoen zul je in staat zijn om je voeten op het hoofd van al die problemen te plaatsen en gelukkig te zijn.
Ik verzoek jullie allemaal, of jullie nu ingenieurs, doktoren, rijk of arm, dames of heren, politici, presidenten, premiers, of wat dan ook zijn in deze wereld: chant gewoon en denk aan Krsna, en help anderen via nagara-sankirtana, het hardop gezamelijk zingen. Als een yogi in trance is en een gewoon geluid hoort, zal hij verstoord raken. Maar als je “Hare Krsna Hare Krsna Krsna Krsna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare” chant, dan zullen al je zintuigen automatisch beteugeld worden. Het zal niet nodig zijn om ze afzonderlijk te proberen te beteugelen. Dit is het hoogste proces, dus je moet proberen het te volgen.
Gaura premanande.
Vertaling: Janaki Nath Das