Wie gaat de kirtana leiden?
Een ander belangrijk aspect van kirtana zijn de karatala spelers. Zij ondersteunen de kirtana, ze zijn de leiders in de zin dat ze het tempo bepalen. De mrdanga volgt de snelheid van de kartalas. Over het algemeen dient de zanger karatalas te spelen om het tempo aan te geven. Aan de andere kant dient de karatala speler de mrdanga mantra te volgen. Als de mrdanga de eerste snelheid of tweede snelheid speelt dan doen de karatalas dit ook. En als de mrdanga speler aanvangt met de derde snelheid, dan spelen ze ook twee keer zo snel. Als ze hiervan afwijken dan mislukt de kirtana. De mrdanga speler moet een decoratie mantra spelen, voordat hij met de derde snelheid begint zodat iedereen weet dat de mantra snelheid verdubbeld wordt.
De karatala speler moet de mrdanga mantra’s kennen of tenminste in staat om ze te kunnen identificeren. Zo niet, hoe kunnen de karatala spelers volgen? Als ze deze kennis niet beschikken dan dienen zij opgeleid te worden. Door goede karatala lessen te organiseren raken de toegewijden over het algemeen geïnspireerd.
De kirtana leider is verantwoordelijk voor de selectie van de karatala spelers. Hij dient van te voren de instrumenten te verzamelen en persoonlijk te overhandigen aan de ervaren spelers die bekend zijn met het systeem. Ze moeten in staat zijn om ritmisch te spelen en om de dubbele snelheid prachtig uit te voeren. Een nieuwe persoon die niet eens een karatala weet vast te houden mag geen deel uitmaken van de kirtana groep. Hij of zij dient enkel te luisteren en te zingen, de geest te absorberen in de heilige naam en geleidelijk een gevoel voor ritme te ontwikkelen. Men dient niet te aarzelen om een instrument van een ongeoefende speler af te nemen. Als iemand een ongeoefende speler laat spelen omdat hij denkt dat hij niet bevoegd is om in te grijpen is valse bescheidenheid. De kirtana leider is verantwoordelijk voor het handhaven van de hoogste standaard die op dat moment mogelijk is. Hij moet dus de beste spelers selecteren. De kirtana zal beter zijn met minder instrumenten dan met ongeoefende spelers. Van de kirtana leider mag men verwachten dat hij zich hierin verantwoordelijk opstelt.
Soms ziet men een eenzame karatala speler achter in de tempel kamer. Dit is onaanvaardbaar, men dient hem voorin te laten spelen. De kirtana leider en de spelers moeten samen zijn. Hoe zou men anders met elkaar communiceren en samen spelen?
Als iemand in een tempel of een predikcentrum voor een lange tijd blijft, dient men zich tot doel te stellen een vast team van geïnspireerde musici op te leiden. Men dient een bonafide systeem in te stellen en belangstellenden te inspireren hiervan een studie te maken. Een geoefende team van kirtana spelers is een zeer grote aanwinst voor elke tempel, vooral als men regelmatig harinama sankirtana op straat doet. Iemand zal veel voordeel opdoen als men oprecht en nederig Krishna en zijn toegewijden tracht te behagen.
Zuivere bronzen karatalas zijn het best. Het geluid moet helder en open klinken en niet vlak. Grote karatalas dienen een toon te hebben dat overeenkomt met de grote kant van de mrdanga, en kleine karatalas dienen een toon te hebben dat overeenkomt met de kleine kant van de mrdanga. Karatalas hebben ook specifieke mantra’s. De karatalas houden het ritme aan en zijn daarom de belangrijkste instrumenten in de kirtana.
Wie gaat zingen?
Volgens vaisnava etiquette is de meest senior toegewijde de leider van een bijeenkomst. Hetzelfde geldt voor kirtana. Als een senior sannyasi aanwezig is, dan dient hij te zingen. Wat als hij niet mooi kan zingen en andere ervaren zangers aanwezig zijn? Als hij anderen permissie geeft dan mogen zij zingen maar hij heeft het voorrecht. Men dient zich afvragen, “Wie is echt de betere zanger? Wie zingt vanuit het hart voor Krishna?” Iemand zal zich niet strikt houden aan de melodie en het ritme, maar als hij een verheven toegewijde is dan gelden deze beperkingen niet voor hem. Ik heb vaak gezien hoe een sannyasi een kirtana leidt en anderen extatisch laat dansen en zingen. Technisch kan zijn uitvoering extern niet zo nauwkeurig zijn maar door de kracht van zijn zuivere toewijding raakt iedereen geïnspireerd. Voor een zuivere toegewijde gelden er andere regels, de regels van suddha-bhakti. Zuivere toegewijden zijn bekrachtigd door Krishna.
Aan de andere kant zal een verheven toegewijde nimmer naar voren komen
en het recht opeisen om de kirtana leiden. Uit nederigheid, zal hij wachten
totdat hij gevraagd wordt om te zingen. Srila Narottama dasa Thakura werd eerst door alle verzamelde Vaisnavas verzocht voordat hij begon met zijn legendarische prema-kirtana. Senior toegewijden dienen voordat de deuren van het altaar open gaan een zanger te kiezen. Vervolgens kan de kirtana starten aan het begin van de arati.
Tempels met vele zangers doen er goed aan om een schema van de lead zangers te maken. Toen ik in Mayapura les gaf , trainde ik ongeveer vijftig zangers. Twee keer per week hadden we een cursus, en ik leerde ze het hele systeem: hoe de verschillende nummers van het programma te zingen, hoe de verschillende mantra’s toe te passen, hoe de karatalas te spelen enzovoort. Wanneer zij de opleiding hadden afgerond, kregen ze een certificaat. Niemand mocht de kirtana leiden zonder het certificaat. Eens per week werd een isthagosthi gehouden en werd een schema voor de zangers gemaakt. Iedereen wist wanneer het zijn beurt was, en als iemand niet kon komen, moest hij zorg dragen voor een andere zanger. Geleidelijk aan werd de kirtana zo prachtig dat Mayapura hierom bekend werd. Als men hard oefent en zich aan al deze richtlijnen houdt zal een soortgelijke situatie in de tempel of het predikcentrum gecreëerd worden.
Vertaald uit Leer Mrdanga In Twaalf Maanden van Bablu Das Prabhu*.
*Bablu Das werd geboren in Godrumadvipa (Navadvipa) in een Vaisnava familie.
Vanaf jonge leeftijd leerde hij Mrdanga spelen van de beste Vaisnava muzikanten in West-Bengalen. In de vroege dagen van de Mayapura Project speelde hij de mrdanga terwijl Srila Prabhupada Jaya Radha Madhava zong. Hij was de Gurukula mrdanga leraar in Iskcon Mayapura van 1982 tot 1995 en is nu de Gurukula mrdanga leraar in Iskcon Vrindavana. Hij is een meester in de gaudiya vaisnava muziek tradities van Srinivasa Acarya en Narottama dasa Thakura. Hij geeft onderricht in de authentieke gaudiya vaisnava mrdanga stijl zodat deze klassieke (Gaudiya Vaisnava) stijl van muziek behouden blijft.