Is het niet vreemd hoe een briefje van 20 euro zo’n groot bedrag lijkt wanneer je het aan de tempel doneert, maar dat het zo’n klein bedrag lijkt wanneer je gaat winkelen?
Is het niet vreemd hoe 2 uur zo lang lijkt te duren wanneer je naar een lezing luistert, en hoe kort het lijkt wanneer je een goeie film aan het kijken bent?
Is het niet vreemd dat er geen woord tot je komt om te spreken wanneer je aan het bidden bent, maar dat het geen probleem is voor je om te bedenken waarover je kunt praten met een vriend(in)?
Is het niet vreemd hoe moeilijk en saai het is om één hoofdstuk van de Bhagavad Gita te lezen, maar hoe makkelijk het is om 100 pagina’s van een populaire roman te lezen?
Is het niet vreemd dat iedereen kaartjes wil om vooraan te staan bij concerten of sportwedstrijden, maar dat ze er alles aan doen om achteraan te zitten in de tempelkamer?
Is het niet vreemd hoe we 2 tot 3 weken van tevoren willen weten of er iets plaats gaat vinden in de tempel zodat we het kunnen inplannen in onze agenda’s, maar dat we het voor andere dingen op het laatste moment kunnen aanpassen?
Is het niet vreemd hoe lastig het is om een feit te leren over Krishna en dit met anderen te delen, maar hoe gemakkelijk het is om over roddels te weten te komen, en deze te begrijpen, uit te breiden en te herhalen?
Is het niet vreemd hoe we grapjes versturen in e-mails en deze onmiddellijk doorsturen, maar dat wanneer we berichten over Krishna gaan versturen, we er goed over nadenken voordat we die met anderen gaan delen?