Srila Bhaktivedanta Narayana Maharaja ontmoette Srila Prabhupada in 1950 en begon hem te dienen als siksa-guru (instruerende-guru) zoals opgedragen door zijn diksa-guru (initiërende-guru), Srila Bhakti Prajnana Kesava Gosvami Maharaja. Hiermee is Srila Narayana Maharaja de eerste discipel van Srila Prabhupada. Srila Prabhupada en Srila Narayana Maharaja verbleven vaak samen in Mathura waardoor er een hechte band ontstond. Het was Srila Narayana Maharaja die Srila Prabhupada zijn eerste sannyas kleding en danda (staf) gaf en de vuurceremonie verrichte.
Hierna kwam Srila Narayana Maharaja hem regelmatig bezoeken in de Radha Damodara Tempel in Vrindavan. Ze hadden diepgaande gesprekken over de leer van Srila Rupa Gosvami en Srila Prabhupada liet Srila Narayana Maharaja zien wat hij aan het schrijven was. In de middag maakten ze samen capatis. Srila Prabhupada ging ze rollen en Srila Narayana Maharaja deed ze op het vuur.
Toen Srila Prabhupada naar het westen kwam heeft Srila Narayana Maharaja hem vele boeken toegestuurd die nog steeds te vinden zijn in de tempels in Amerika. De eerste mrdanga’s, karatala’s en deities van Radha en Krishna werden ook door hem verstuurd. Srila Prabhupada heeft meer dan vier tot vijfhonderd brieven verstuurd naar Srila Narayana Maharaja tijdens zijn verblijf in het westen. Voordat hij in 1977 deze wereld verliet had hij Srila Narayana Maharaja verzocht om zijn samadhi-ceremonie (ceremonie na zijn heengaan) met zijn eigen handen te doen en om voor zijn discipelen te zorgen.
Velen begonnen toevlucht te nemen bij Srila Narayana Maharaja waardoor andere discipelen van Srila Prabhupada, die ook Guru zijn, hun eigen volgelingen dachten te verliezen. Deze Guru’s kwamen met het officiële besluit in 1996 dat het verboden is voor de volgelingen van Srila Prabhupada om naar Srila Narayana Maharaja te luisteren. Om toch het laatste verzoek van Srila Prabhupada te vervullen begon Srila Narayana Maharaja over de hele wereld te reizen en de discipelen en volgelingen van Srila Prabhupada die hun inspiratie hadden verloren, weer terug te brengen naar de lotusvoeten van hun Guru, Srila Prabhupada.
Deze splitsing die in 1996 plaats heeft gevonden heeft net als de splitsing van de Gaudiya Math in 1940 ervoor doen zorgen dat de missie van Caitanya Mahaprabhu nog breder en groter wordt uitgespreid. We kunnen uren stilstaan en pagina’s volschrijven met wat er allemaal verkeerd is gegaan, maar als we kijken naar het gigantische voordeel, smelt het allemaal weg als sneeuw voor de zon.
Eén punt dat wel gemaakt moet worden is dat degenen die in dit alles Vaisnava-aparadh, overtredingen tegenover Vaisnava’s, hebben begaan, daar ook de resultaten van zullen krijgen. Zolang we geen Vaisnava-aparadh begaan maakt het verder niet uit bij welke zuivere bron van Krishna bewustzijn we ons aansluiten.
[Srila Narayana Maharaja verzorgde regelmatig de lezing in Iskcon’s Sri Krsna-Balarama Mandir in Sri-Dham Vrindavan voor 1996]
vancha-kalpatarubhyas ca
krpa-sindhubhya eva ca
patitanam pavanebhyo
vaisnavebhyo namo namah
Ik breng pranama aan de Vaisnava’s, die als wensbomen ieders wensen kunnen vervullen, oceanen van genade, vol mededogen jegens de gebonden zielen.