Op een dag op Maharloka, een planeet voorbij de Poolster, kwamen vele mystieke heiligen bijeen. Vol vreugde spraken ze over de mysteries van het leven – de ziel, reïncarnatie en de wetten van karma. Maar ze konden het er niet over eens worden wie de grootste persoon in het heelal was. Sommigen zeiden: “Het moet Brahma zijn, omdat hij de schepper is.” Anderen waren het daar niet mee eens. “Nee, Vishnu, de instandhouder, is de grootste.” Weer anderen hielden vol: “Shiva moet de grootste zijn, omdat hij alles vernietigt.”
Dit debat ging geruime tijd voort totdat Bhrigu Muni een idee opperde. “Ik stel voor dat ik alle drie deze grote persoonlijkheden bezoek – Brahma, Vishnu en Shiva. Ik zal ze zodanig testen dat we kunnen begrijpen wie de grootste is.” Iedereen stemde toe.
En dus ging Bhrigu, gebruikmakend van zijn mystieke vermogens om zich te verplaatsen, eerst naar de planeet van zijn vader, de vierhoofdige Brahma. Toen hij het paleis binnenkwam, liep hij recht op zijn vader af zonder het minste respect te tonen. Hij stond hem aan te staren alsof hij zijn autoriteit in twijfel trok.
Brahma’s lichaam beefde van woede. Zijn wenkbrauwen fronsden, zijn neusgaten sperden zich open en zijn ogen werden zo rood als koper. Het was duidelijk dat hij zijn woede slechts met de grootste moeite wist te bedwingen. En dus verontschuldigde Bhrigu zich en ging snel weer weg.
Vervolgens ging hij naar Mount Kailash in de Himalaya’s, de woning van zijn broer, Heer Shiva. Shiva begroette hem met open armen. “Bhrigu, wat een verrassing! Wat een tijd geleden!”
Maar Bhrigu kromp vol walging ineen. “Raak me niet aan. Je bent zo vies. Je draagt slangen om je hals en armen, en je besmeurt je lichaam met as van het crematorium. Blijf uit mijn buurt.”
Shiva greep naar zijn drietand en schreeuwde: “Hoe durf je mij te beledigen! Hiervoor zul je sterven!” Hij begon wild te dansen en op zijn trommeltje te slaan, zoals hij doet wanneer hij het universum vernietigt.
Shiva stond net op het punt om zijn dodelijke drietand los te laten, toen zijn vrouw Parvati tussenbeide kwam. “Oh mijn Heer, vergeef hem alstublieft. Hij is zowel uw broer als een brahmaan. U zult uw goede naam schaden wanneer u hem doodt.”
Door haar vriendelijke troostende woorden werd Shiva gesust. Hoewel hij nog zwaar ademde, legde hij zijn drietand neer, zodat Bhrigu zich in veiligheid kon stellen. Op weg naar Vishnuloka (de woning van Heer Vishnu) overwoog Bhrigu: “Ik heb mijn vader beledigd met ongemanierd gedrag en mijn broer met onbeschofte taal. Ik zal iets nog ergers moeten doen wanneer ik Heer Vishnu zie.”
Heer Vishnu en Lakshmi, Zijn koningin, waren in een luchthartige stemming. Ze zagen Hun ongenode gast schijnbaar niet eens aankomen. Voorwendend erg boos te zijn, liep Bhrigu op Vishnu af en schopte Hem keihard op Zijn borst. “Hoe durf Je mij te negeren!” riep hij uit.
Lichtelijk verbaasd keek Vishnu op. Hij glimlachte. “Vergeef Me alsjeblieft, Bhrigu. Heb je je tere voet bezeerd aan Mijn harde borstkas?” Hij nam Bhrigu’s voet in Zijn handen. “Laat Me hem alsjeblieft voor je masseren.” Lakshmi, echter, was niet zo vergevingsgezind. Zij zei: “Persoonlijk zal ik een belediging tolereren. Maar ik tolereer het nooit wanneer mijn Heer beledigd wordt. Ik vervloek je dat vanaf vandaag alle brahmanen zoals jezelf straatarm zullen zijn.” Bhrigu bedacht dat het enige doel in het leven was om Heer Vishnu te plezieren, en wist dat liefde voor geld vaak de wortel van het kwaad is. En dus vatte hij de vloek als een zegen op. Bhrigu nam respectvol afscheid van de Heer en verliet Vishnuloka met een zeer tevreden gevoel.
Toen hij terugkeerde luisterden de andere heiligen ademloos naar zijn relaas. Ze waren het er allen over eens dat Vishnu vol was van verdraagzaamheid, genade en alle andere deugden. Daarom was Hij de grootste van allen. En sindsdien blijven vrome brahmanen betrekkelijk arm, maar draagt Heer Vishnu de voetafdruk van Bhrigu op Zijn heilige borst.